Ploeteren

Ploeteren

Onder het genot van Oostenrijkse koffie met uitzicht over reusachtige Alpen overdenk ik vanaf een zalig balkon mijn leven. Wat heeft geleid tot welke keuzes? Ik kan slechts concluderen dat ik een eigenwijs stuk vreten ben.

U zult het misschien niet vermoeden, maar vroeger was ik een getalenteerd hardloper. Ergens zo tussen de 100 en 400 meter bevond zich mijn specialisme. Of ik daarin dan iets bereikt heb? Welnee! Moest zonodig bewijzen dat ik ook langere afstanden onder de knie kon krijgen. Dat is uiteraard nooit gelukt of het moet een schamele - maar gevoelsmatig heroïsche - overwinning op broerlief geweest zijn…

Er zijn ook spelletjes waarin ik alleszins acceptabel opereer, echter behoort dammen daar geenszins toe. Ik ontbeer simpelweg de rekenkracht waarover Martijn van IJzendoorn zo mooi spreekt in Fennema’s ‘Dampraat’. Zonder die kracht is het ploeteren; tasten in het duister op zoek naar een uitweg. U begrijpt inmiddels dat ik volhard in die zoektocht.

Wat die mij dan brengt, behalve permanente frustratie? Nou, inmiddels geniet ik intens van de ‘context’, het samenzijn met vrienden tijdens het gevoel van eeuwige zomer in Brunssum. En mooier wordt het niet, weet ik als ik zo direct mijn hardloopschoenen aantrek om met mijn grote lijf Alpen te gaan bedwingen.

Bert Woolschot